Over mij

“Autisme is niet het einde van de wereld, maar het begin van een nieuwe.“
– Sanne (eenbeetjebijzonder.nl)

Over mijn autisme

‘Waar denk je aan?’, vraag ik voorzichtig na een stilte – die voor mijn gemoedstoestand iets te lang duurt. Dan duurt het nog zeker een seconde of 15 voor hij me aankijkt en zegt dat hij denkt aan autisme. Wat ik daarvan denk, vraagt hij. Ik mompel iets nietszeggends over dat het wel kan, en dat ik natuurlijk wel eens iets gelezen heb. Zij zit aan de andere kant naast me en vraagt hoe het voelt om dit te horen. Weer mompel ik iets over dat ik het niet weet, maar dat het wel prima is. Daar blijft het bij.

Van binnen speelt zich echter iets heel anders af. Binnen de paar minuten dat het onderwerp op tafel ligt schieten mijn emoties van grote paniek, naar berusting, opluchting en verdriet. En ondertussen dringen zich  honderden vragen aan me op, waarvan ik er niet één uitgesproken krijg.

Na het gesprek klap ik mijn laptop open en besteed ik uren aan het lezen van artikelen, wetenschappelijke onderzoeken en boekomslagen over autisme. Bij elke site die ik open, elk boek dat ik tegenkom en bij elke blog zakt de onrust en groeit de overtuiging dat mijn behandelaren een punt hebben. Na jaren binnen de GGZ, het proberen van allerlei soorten therapie, en de daarbij behorende teleurstellingen omdat het bij mij niet aansloeg, leek de verklaring ineens heel dichtbij.

Ik leende boeken bij de bieb, ploos het internet verder uit en zocht op Instagram naar accounts over autisme. Ik dompelde me helemaal onder, zoals ik zo vaak heb gedaan als ik ergens enthousiast over ben, niet wetende dat ik daardoor mijn eigen diagnose had kunnen stellen. Als ik nu terugkijk staat er vaak gewoon heel groot “autist” op mijn voorhoofd geschreven. Ik kan me nu niet meer voorstellen dat het ruim 31 jaar heeft moeten duren voordat het beestje een naam heeft gekregen.

Naarmate de maanden verstreken en de ‘oh ja, dat heb ik ook’-momenten zich opstapelden wanneer ik iets las, groeide ook de behoefte om er handen en voeten aan te geven. Alsof ik nu pas aan het ontdekken ben wie ik eigenlijk echt ben, en dat dat helemaal oké is. Alle dingen die ik raar aan mezelf vind, alle dingen die ik niet begreep van mezelf en het enorme gevoel van ‘anders zijn’ zijn ineens verklaarbaar, en daardoor veel minder erg. Het gaat niet veranderen, hoe hard ik ook vecht of mijn best doe om te zijn zoals ieder ander; het gaat niet gebeuren, en dat is een enorme bevrijding! Ik kan mezelf nu op een andere manier leren kennen, en ik hoop dat ik daarmee behalve mezelf, ook andere mensen mag helpen en inspireren.

Over mijn blog

De afgelopen 10 jaar heb ik verschillende blogs gehad, maar het lukte niet om aan mijn eigen verwachtingen te voldoen. Ik werd onzeker, voelde me niet goed genoeg en zag andere, veel succesvollere bloggers groeien. Dan stopte ik er uiteindelijk weer mee, terwijl er echt maar heel weinig dingen op de wereld zijn die ik liever doe dan bezig zijn met mijn blog. Het maken en onderhouden van de website, het bedenken van content, het schrijven, het (online) contact met andere bloggers, inspirerende instellingen en lezers. Het is steeds weer mijn grote passie gebleken en ik wil mijn oude blogs dan ook niet afdoen als mislukkingen. Ik ontzettend veel geleerd en mooie mensen leren kennen in die 10 jaar.

Naast autist en fervent blogger ben ik op de eerste plaats moeder van de leukste elf jarige jongen. Ook heb ik een aantal interesses waar je op mijn blog ook dingen over langs gaat zien komen. Minimalisme, duurzaamheid en lezen zijn dingen waar ik niet over uitgepraat raak, en waar ik dus ook graag over schrijf.

Meer weten?

Heb je na het lezen van deze pagina nog vragen? Wil je me benaderen voor een samenwerking of wil je gewoon even kletsen, laat het me dan weten via de contactpagina, mail naar info@open-boek.nl of stuur me een berichtje via Instagram!