Autisme onderzoek – gesprek 3
Er zijn dagen waarop het best oké gaat en ik aardig overeind blijf. Op andere dagen, zoals vandaag, sta ik al doodmoe op en heb ik geen idee hoe ik de dag door moet komen. Tot overmaat van ramp kon de instelling die mijn huishoudelijke zorg regelt de planning in de vakantie niet dichtgetimmerd krijgen. Daardoor moesten een een aantal mensen, waaronder ik, het deze week zonder hulp doen. Vol goede moed begon ik vanmorgen toch aan het huishouden. Dat was immers de planning, en na twee weken op vakantie te zijn geweest was het hoognodig.
Om twaalf uur schoof ik, bezweet, moe, en in een alles behalve schoon en opgeruimd huis, achter mijn laptop voor het volgende gesprek. Niet in de beste vorm dus, en hevig teleurgesteld temidden van alle chaos. Mijn knalrode hoofd kon mijn oververhitting niet verbergen natuurlijk en al snel kon ik mijn tranen niet meer binnenhouden. De hele week was ik al zo vreselijk moe, en ineens was het op.
Gelukkig maakte ze meteen tijd om te praten over afgelopen week en de moeite die het huishouden me kost. We maakten een planning voor de rest van de dag en ze hielp met het stellen van de juiste prioriteiten. Ondanks de spanning zijn we, op mijn verzoek, verder gegaan met het onderzoek.
We hebben het tweede criterium van criteriumgroep A helemaal af kunnen ronden. Tijdens het gesprek kwam naar voren dat dit een criterium is waar ik relatief minder lijdensdruk van ervaar dan een gemiddelde persoon met autisme. Wel scoor ik zo hoog dat er zonder twijfel sprake is van autisme.
Na elk gesprek krijg ik een kort gespreksverslagje doorgemaild, wat ik kan delen met mijn behandelaren. Dit vind ik vooral fijn omdat het niet altijd lukt om iedereen op de hoogte te houden en uitgebreid alles te reproduceren. Achteraf gezien was het misschien fijn geweest als ze mijn blog al hadden kunnen lezen, maar het duurt nog een tijd voordat dit online komt. En ik voel me niet op mijn gemak genoeg om ze nu alles al te laten lezen, laat dit eerst nog maar even van mezelf zijn.
Ik hou het kort vandaag. Ik merk dat ik ontzettend moe ben en daardoor niet alles van het gesprek goed terug kan halen.
De rest van de dag neem ik de tijd om een beetje te ontprikkelen, in de hoop dat ik morgen weer iets vaster op mijn benen sta. Wil je toch meer verdieping? Kijk dan eens naar de pagina waar ik de DSM classificatie uitleg. Ik vertel daar ook welke vragen er onder andere terugkomen in het onderzoek.
