Al maanden voel ik onrust in mezelf groeien. Een soort onrust waar ik geen naam voor wist, maar wat zich steeds meer op de voorgrond wist te nestelen. Echte paniek was het (meestal) niet, maar ontspannen lukte ook niet meer. Van twee boeken per week las ik ineens bijna zes weken nauwelijks. Ik wisselde tussen heel veel, en niks eten en zodra ik een berichtje of melding op mijn telefoon of sociale media zag binnenkomen voelde ik mijn maag meteen samenknijpen. Natuurlijk speelde er het afgelopen tijd ook veel. Ik gaf mijn lezing en werkte daar in aanloop superhard en veel voor. Daarna vulde mijn agenda zich met superleuke, maar…