Mijn offline zomer – een bijzondere reis

Een bijzondere reis

Natuurlijk is deze serie blogs vooral bedoelt als figuurlijke reis, maar in dit geval bedoel ik de letterlijke zin van het woord. Ik ben namelijk op vakantie geweest en dat was niet zomaar een reis. Thomas en ik zijn namelijk samen met mijn ouders naar Lourdes geweest. Een plek die voor ons allemaal op een eigen manier heel bijzonder is, en waar ik vroeger ook met mijn grootouders geweest ben. Om nu Thomas kennis te kunnen laten maken met deze plek en mijn ouders met hem daar rond te zien lopen vond ik enorm bijzonder!

Natuurlijk heb ik veel te veel foto’s gemaakt, die ik overigens merendeel ook lekker voor onszelf houdt, maar de behoefte om alles meteen online te zetten had ik veel minder dan ik van te voren had gedacht. Ik heb heerlijk genoten van de momenten en heb zelfs nog best wat kunnen lezen ondanks de volle dagen. Nu ik weer thuis ben merk ik meteen dat ik graag nog een keer terug wil. Het blijft een beetje thuiskomen.

Het ‘gewone’ leven

Vlak na onze reis is Thomas voor de rest van de zomervakantie naar z’n vader gegaan. Superfijn voor hem natuurlijk, maar ik vind dat altijd 3 ingewikkelde weken. Het liefst ben ik ook de hort op, maar dat kan natuurlijk niet altijd. Inmiddels staat het einde van de zomervakantie om de hoek en ben ik druk met me daarop voorbereiden. Zowel praktisch, als mentaal. Zo moeten er gymschoenen geshopt worden, heeft Thomas een map en agenda nodig, pennen, een nieuwe gum….je kent dat wel. Maar ook mentaal moet ik me voorbereiden, want Thomas gaat namelijk naar groep 8. En hoewel hij daar klaar voor is, merk ik dat ik er nog enorm aan moet wennen. Niet alleen hij, maar ook wij als gezin gaan een nieuwe fase in.

Thomas z’n eerste schoolweek begint op 26 augustus en mijn plan is om er de eerste week vooral voor hem te zijn. Ik ga wel werken, maar wil verder geen extra afspraken maken of dingen plannen. Laten we eerst maar weer eens wennen aan het nieuwe ritme.

Plannen maken

Zoals elk jaar rond deze tijd merk ik een groeiende behoefte om (nieuwe) plannen te maken en dingen uit te schrijven. Lijstjes maken, ideeën uitwerken en bedenken hoe ik het wil wanneer ik mijn apps weer terug op mijn telefoon zet. Want weer uren scrollen en verdwijnen in de online wereld wil ik in ieder geval niet. Facebook heb ik eigenlijk helemaal niet gemist, dus ik twijfel of ik daar überhaupt op terug wil, misschien alleen om content te delen voor mijn blog.

Het feit dat veel tijd op sociale media doorbrengen direct effect heeft op mijn mentale gezondheid vind ik reden genoeg om daar heel zorgvuldig mee om te gaan. Zeker wanneer mijn somberheid om dreigt te slaan naar een nieuwe depressie.

‘Heb je haar weer’

Het offline zijn heeft me veel gebracht, en ik heb ontzettend veel ‘extra’ tijd gehad om na te denken. Over fijne dingen, maar ook de meer wezenlijke thema’s vragen veel aandacht. Mijn zelfbeeld, de onzekerheid en het omgaan met mijn autisme; het is niet af. Zelfontwikkeling is sowieso nooit af, maar ik voel een soort groeiende noodzaak om in beweging te komen, terwijl ik tegelijkertijd ontzettend veel lelijke stemmen in me hoofd heb die me vermanend toespreken.

‘Heb je haar weer’. Alsof niemand op mij zit te wachten. En misschien is dat wel zo, maar toch wil ik dingen maken. Ik vind het een enorm gevecht en komende maanden vrees ik veel vechtpartijen met mezelf. Ik wil wel, maar hoe?!

Stap voor stap dan maar weer! Deze ervaring heb ik alvast binnen, en had wat mij betreft niet beter kunnen gaan. Ik ben benieuwd naar jouw ervaringen, en of je inderdaad denkt; ‘heb je haar weer’. Mocht dat het geval zijn adviseer ik je een andere blog op te zoeken om te lezen, want hoewel ik veel niet weet, weet ik één ding vrij zeker, en dat is dat ik niet stop met schrijven. 😉